Plan na trasę roku zrealizowany, teraz potrzebny już tylko przeszczep kolan ;) Szczerze? Mogę już do końca roku nie wsiadać na rower. Dlaczego? Ano dlatego, że nie przypuszczam, żeby przytrafiła się w najbliższych 5 m-cach równie szalona rajza. Ale tak to już jest z tymi wyjątkowymi tripami. Po 3 godzinach snu taka trasa to nie był najlepszy pomysł, ale co mają powiedzieć Ci co nie zmrużyli oka praktycznie wcale? Start z Żywca o godz. 3 nad ranem - nieprzyzwoicie nieludzka pora, ale co zrobisz? Nic nie zrobisz ;)


Ekipa w komplecie, a Lama pod drzewkiem ;) © k4r3l

Do Zakopca bez udziwnień - sprawdzoną trasą przez Namestów, Trzcianę i Chochołów. Zjazd do Namestova był jednym z tych najzimniejszych - 3 stopnie powyżej zera przy krótkich gaciach (Lama cwaniak miał nogawki) to nie był szczyt komfortu. Zresztą najbardziej i tak ucierpiały palce w rękach - sine jak przy grudniowym mrozie. A tu sierpień ledwo się zaczął - sorry, taki mamy klimat ;)


Obłędne Jezioro Orawskie ;) © k4r3l

No to jazda ;) © k4r3l

W Zakopanym spokojnie - to pewnie z powodu wczesnej pory. Nie zatrzymujemy się tam i od razu ciśniemy sympatyczną i osławioną drogą Oswalda Balzera do Łysej Polany, by tam ponownie przekroczyć granicę polsko-słowacką. Na koniec uskuteczniamy slalom pomiędzy samochodami stojącymi w korku przed skrętem do Morskiego Oka - a właściciele gruntów trzepią na nich niezłą kasiorę ;) Od tego miejsca zaczął się raj!


Jest pięknie ;) © k4r3l


Aż chce się kręcić ;) © k4r3l

Słowacjo, ojczyzno moja, tyś jest jak zdrowie... Serio, nie jestem obieżyświatem, ale to co tam zastałem przeszło moje wyobrażenia. Okolice Zdziaru czy Tatrzańskiej Łomnicy (widok Lomnicy był niesamowity) to jedne z piękniejszych miejsc, które mijaliśmy - zielone łąki a na nich owce, majestatycznie pnące się szczyty i ta drogowa kultura Słowaków (nie wspominając o urodzie Słowaczek;) - mimo, że lubią przycisnąć mocniej pedał gazu to jednak w zdecydowanej większości wyprzedzają rowerzystów z zachowaniem stosownej odległości, czasem trąbią, ale lekko, ostrzegawczo.


Chwilowo po polskiej stronie ;) © k4r3l


Droga Oswalda Balzera ;) © k4r3l

Na ciepły posiłek zatrzymaliśmy się dopiero w okolicy Starego Smokovca - spaghetti/pizza nie zagrzały jednak miejsca w baku na długo, bo Marek przygotował dla nas "mały" bonus - 6.5 kilometrowy podjazd na wysokość ponad 1650m (600m przewyższenia) - czyli Sliezky Dom. Podjazd o nawierzchni asfaltowej, ale znacząco uszkodzonej w środkowej części, co nie zmienia faktu, że wjazd tam uważam za jeden z najlepszych momentów tripu - widok stamtąd może nie był powalający, ale bliskość skalnych dwutysięczników potęgował wrażnie naszej maluczkości ;)


Zjazd do Łysej Polany ;) © k4r3l


Słowacja jest piękna! ;) © k4r3l

Droga Strbskiego Plesa ciągnęła się strasznie, ale nie była wcale nudna - z lewej mieliśmy widok na południową część Słowacji (Tatry Niskie) a z prawej raz za razem wyłaniały się kolejne szczyty Tatr Wysokich. W Szczyrbskim Plesie kolejny popas: kilka żymłów i batonów musiało tym razem wystarczyć - ceny w sklepach z potravinami są znośne, nie to co w knajpach (euro deset za colę 0.3 ml! - to tyle co za duże piwo w tej samej knajpie;) czy pseudo-schroniskach na większych wysokościach.


Łomnicki Szczyt niczym twierdza z Dział Navarony ;) © k4r3l


Końcówka podjazdu na Sliezky Dom ;) © k4r3l

Wg profilu miał nas czekać przyjemny zjazd aż to Liptovskiego Mikulasza - w rzeczywistości bez pedałowania jednak się nie obyło ;) Za tą miejscowością rozpoczęliśmy odwrót zostawiając to co najlepsze za sobą. Przed nami było jeszcze trochę górek, w tym wjazd na Przełęcz Huty - na świeżego bym ją ubóstwiał, ale po tylu km było ciężko. Chwilę wcześniej Marek złapał kolejnego kapcia i musiał z racji braku zapasów (wcześniej zmieniał już dwukrotnie - zniszczona od środka opona robiła robotę :/) łatać dętkę. Na jego wyraźną prośbę pojechaliśmy dalej (do granicy zostało niewiele km, miał przy sobie eurasy - nie zginie ;).


Najwyższy punkt programu ;) © k4r3l

Po zjeździe z przełęczy rozpoczęliśmy nerwowe poszukiwanie czynnego sklepu - market w centrum Zuberca był nieczynny. Z pomocą przyszedł rowerzysta z córką w foteliku (to zresztą był bardzo częsty widok dzisiejszego dnia, nawet na trasie pod Tatrami!) i pokierował nas do czynnego jeszcze, obleganego niczym Częstochowa w sezonie pielgrzymkowym (tudzież XVIII wieku;),  sklepiku w jednej z bocznych uliczek.


Szum wodospadu niósł się po okolicy ;) © k4r3l

Do Marka zadzwoniliśmy z Twardoszyna - był mniej więcej 5 km za nami, cały i zdrowy. Ale nie planował jechać do Korbielowa, tylko odbić w Namestovie na zachód, by wjechać do Polski od strony Ujsoł - szacun, bo ja bym tam po zmroku chyba zawału dostał! Nie wiem skąd wzięliśmy tyle energii ale od Namestowa, przez Korbielów aż do samego Żywca lecieliśmy kosmicznym tempem. Przed przełęczą podpuściłem jeszcze Lamę i Gustava, żeby zaczęli się ścigać o premię górską - mieliśmy mega polewkę z tyłu widząc oddalające się czerwone światełka. Gustav mimo 400km w szłapach objechał Lamę "o błysk szprychy", ale potem się to zemściło, bo chłopa odcinało ;)


Strbskie Pleso odhaczone ;) © k4r3l

Na stacji benzynowej wciągnąłem z Tomkiem zapiekankę, którą zapiliśmy kawą - tego nam było trzeba, czegoś ciepłego, czegoś niesłodkiego i czegoś wyrazistego w smaku ;) Po czteropaka kasztelana wpadł nawet Kamil Stoch z małżonką, ale nie poznał nas :( Dałem jeszcze Sebastianowi kurtkę na drogę, mnie się by raczej nie przydała i pojechaliśmy każdy w swoją stronę.


Kolarstwo doda ci skrzydeł ;) © k4r3l

Co za wypad, co za trasa - best of the best jak to mówią ;) Jak zdrowie pozwoli chciałbym ją robić raz w roku, taki rytuał, wiecie, jak Kocierz min. raz w tygodniu :D Po powrocie do domu otwieram cydr, odpalam fejsa i co widzę? Dookoła Tatr w ten sam dzień (tylko chyba w przeciwnym kierunku) jechała na rowerze także... Justyna Kowalczyk! Wniosek jest jeden: jesteśmy miszczami :D Ps. właśnie czytam na profilu Stylówa.PRO, że dziś Tatry przywitały ich deszczem - a więc udało nam się objechać całość przy rewelacyjnej pogodzie - jak widać trzeba było zmarznąć, żeby nie zmoknąć, zawsze jest to "coś za coś" ;)

Pokaż trasę GPS

13 lat temu ukazał się album zawierający ten fenomenalny, nie bójmy się tego słowa, przebój ;) Czekam na nowy album od chłopaków z Filter.


Miało być delikatnie, bez górek, a wyszło jak zwykle: uphill pod Kocierz i Targanicką, plus krótkie odcinki sprintowe... Ech, nie da się jeździć z koksami ;) Ps. całkiem sporo ludzi na trasie, pod samym Kocierzem kilkoro rowerzystów, podobnie w Porąbce, jak i w Wielkiej Puszczy - fajnie widzieć ludzi aktywnie spędzających popołudnia zamiast przykładowo siedzieć przed TV i oglądać tasiemce pokroju Wspaniałego Stulecia ;)


Czilałt przez Kocierz ;) © k4r3l


Krótka przerwa na zaporze ;) © k4r3l


Ostry zjazd z Przełęczy Beskid ;) © k4r3l

Pokaż trasę GPS

Krakowski Terrordome to esencjonalny thrash metalowy zespół, który za sprawą swoich dźwięków teleportuje nas do czasów kiedy gatunek ten był na topie. No i w tym numerze akcent sportowy - a jak ktoś nie wie, co to za dyscyplina ten cały 'mosh' to odsyłam do wikipedii ;)


Spontan po górkach z Gustaffsonem - chłopak poskładał szosę na nowej (swoją drogą bardzo sympatycznej) ramie Accent'a i przyjechał przetestować ją w górach. Mnie dwa razy powtarzać nie trzeba, a trasa Pętli Beskidzkiej to idealna opcja do takich harców.


Pierwszy naprawdę rześki poranek od kilku dni ;) © k4r3l

Czasowo nie wyrobiłem co jest trochę siarą, zważywszy, że miałem bliżej do miejsca spotkania (stacja {s}hell w Żywcu) i po 20 minutowym poślizgu, zaopatrzeniu się w sympatycznym lokalnym sklepie (kasjerka ponoć znała sztuki walki - nie sprawdzaliśmy ;) ruszyliśmy w kierunku Trójstyku.


A tu już napieranie przy full-lampie ;) © k4r3l

Po nocnych opadach przejrzystość powietrza była kapitalna - potwierdzi to każdy, kto miał okazję być tego dnia w górach. Gęby nam się nie zamykały z wrażenia, wiecie, typowy Polak w górach, czyli "o k...wa" w każdym punkcie widokowym ;) Wszystkie barwy (czy to błękity, czy to zielenie) są mega soczyste, a oko może dostrzec znacznie więcej - to się nie zdarza zbyt często. Warto się na dłużej zatrzymać.


A gdyby tak założyć segment na S69? 3:) ;) © k4r3l

Zamiast pchać się główną drogą na Kubalonkę jedziemy na Stecówkę wąską asfaltową nitką przez las. Z Kubalonki nie odpuszczamy sobie soczystego zjazdu serpentynkami do Wisły, gdzie natrafiamy na paraliż komunikacyjny spowodowany, jak się później okazało, zerwanym asfaltem na jednym pasie odcinka do Wisły Malinki. Na szczęście rowery nie auta - jakoś sobie w korkach dają radę. Przy okazji olewamy czerwone przy wahadłowym i wbijamy na pas świeżego asfaltu. Po chwili za nami włączają się koguty i widzimy mknący w naszym kierunku radiowóz (no pewnie, przecież nie ma to jak łatwy łup w postaci dwóch rowerzystów) ;) Tutaj również padło "o k..wa" mimo, że widoki były takie sobie - cóż, widać zwrot dość uniwersalny. Jak się okazało panowie policjanci chyba również stracili cierpliwość stojąc w korku, bo nasze wykroczenie nie zrobiło na nich żadnego wrażenia i pojechali dalej. Ufff ;)


Fragment z kostką przed Ochodzitą ;) © k4r3l

Sebastian ruszył pod Przełęcz Salmopolską jak rasowy góral - do tego stopnia, że zaczynałem tracić kontakt i nagle poczułem "pusty bak" ;) Szybko wchłonąłem banana, którego zapiłem izotonikiem i chwilę później doszedłem typa - co mi tu będzie fikał, w końcu w naturalnym środowisku jestem ;) W ramach polskiej gościnności włożyłem mu na tym podjeździe 2 i pół minuty ;)


Podjazd pod Stecówkę ;) © k4r3l

Do Bielska jedziemy przez Rybarzowice i dalej ul.Żywiecką - po otwarciu ostatniego odcinka drogi ekspresowej S69 "stara droga" jest spokojna do tego stopnia, że mijamy nawet rowerową rodzinę z dzieckiem. Na 120 km (tuż przed Wilkowicami) odcina mnie do tego stopnia, że nogi mam jak z waty, na szczęście w porę trafiamy na cukiernio-piekranię gdzie raczymy się świeżutkimi "kołoczkami" (drożdżówki i rogale jakby kto pytał ;)


Zjazd z Kubalonki do Wisły - #likeaPRO ;) © k4r3l

W Straconce pora się rozjechać w swoje strony - Seba wraca sobie tylko znanymi drogami do Rybnika a mnie zostaje zmierzyć się z kolejną przełęczą - Przegibkiem. Na koniec pod Przełęczą Targanicką dojeżdżam do innego kolarza, ale ten w ogóle nie zwraca na mnie uwagi i bez słowa atakuje ostro Beskid. Nie odpuszczam gościowi, który na szczycie okazuje się być krajanem. Wracamy razem solidnym tempem do Andrychowa. To była godna niedziela, szacun dla Seby jak zwykle za to, że mu się chciało.


Salmopol zdobyty ;) © k4r3l

Pokaż trasę GPS

W opozycji do dzisiejszej słonecznej aury muzyka ponura i zimna, ale na swój sposób urzekająca. I to na dodatek z Polski! Świetne połączenie black metalu, ambientu i... muzyki filmowej. Lubię to!



Szosa z rana jak... no wiecie, przyjemna sprawa ;) Napisałem do ludzi, bo wiedziałem, że samemu będzie mi się ciężko zmobilizować - odpowiedział tylko i aż Damian. Ok, zawsze to coś, bo jak się już z kimś ugadam to jest nikła szansa, że zawalę ;) Miało być rześko o poranku a tym czasem dzień przywitał nas mega-duchotą. Ale pomimo tego wpadło trochę górek (Kocierska, Przegibek) a na koniec podjechaliśmy do małopolskiej stolicy kolarstwa - Kentucky poobczajać szoszonów z młodszych kategorii szykujących się do startu w Mistrzostwach Małopolski (elita ścigała się o Puchar Przemysława Niemca). Znowu przypadkiem spotkałem Adama z Korno, który tym razem był w roli trenera swojej młodszej siostry, utytułowanej i dobrze rokującej kolarki KKS Sokół Kęty - Ewki. Powrót już w totalnej patelni - łeb się przegrzewał, pojawił się głód (wyjazd o kawie i kanapce to średnio udany pomysł) na szczęście do domu było już niedaleko.

Uwielbiam tą ciszę o poranku ;) © k4r3l

Rowery można przewozić i tak ;) © k4r3l

Na horyzoncie majaczy wieża przekaźnikowa w Wieprzu ;) © k4r3l

Pokaż trasę GPS

Ni mom pomysłu na muzyczkę, więc wrzucam kawałek z płyty, na którą czekam - ma dopłynąć z Kanady za kilka tygodni ;) Z góry uprzedzam, że jest i głośno, i chaotycznie. Ale jak ktoś kiedyś powiedział: w tym szaleństwie jest metoda ;)



Plan zakładał poranny start z Jeleśni, a więc na dzień dobry trzydzieści kilka km z dwoma "fajnymi" podjazdami: Kocierz i Rychwałdek. Na wjeździe do Jeleśni mija mnie kolarskie grupetto i ktoś krzyczy: 'cześć Karel!' - to Kamil (znajomy z Trophy ) jedzie z ekipą, jak się później okazało do Zakopanego ;)


Pierwszy podjazd od Krzyżówek ;) © k4r3l

W Jeleśni pod karczmą stara i sprawdzona ekipa: Marzena, Grzesiek, Marek, Paweł i Rafał. Grzegorz poprowadził nas w teren morderczym podjazdem z przedkorbielowskich Krzyżówek w kierunku Przełęczy Głuchaczki.


Mędralowa wita słońcem ;) © k4r3l

W terenie to już była czysta pamięciówka, co zaowocowało kilkoma wybornymi singlami, których próżno szukać na mapie! Mędralową tym razem zdobyliśmy od słowackiej strony po długim, ale przyjemnym podjeździe.


Na dalszym planie Jałowiec ;) © k4r3l

Apogeum dopiero miało nadejść - cała trasa z )( Klekociny (na której uzupełniam w tamtejszym schronisku zapasy wody) aż na sam Jalowiec to nieustanny podjazd z jednym tylko, na dodatek krótkim fragmentem zjazdowym.


Podjazd pod Jałowiec - czyli krzyż na drogę ;) © k4r3l

W schronisku Opaczne mega-lipa, nie ma piwa!, Marzena dostaje zjebkę od właścicielki za korzystanie z wody lejącej się do basenu a na dodatek nadciąga, jak zwykle w tym rejonie, burza.


Trochę się zmęczyliśmy ;) © k4r3l

Niepocieszeni uciekamy w kierunku cywilizacji, po drodze dopada nas lekki deszczyk, ale już na dole humory się poprawiają - tak działa widok parasolek Żywca ;)


Schronisko Opaczne z widokiem na Babią i Policę ;) © k4r3l

Po napitku ekipa ciśnie do samochodów, a ja sobie funduję dziewiczą przeprawę niebieskim szlakiem z Huciska, przez Gachowiznę, Ślemień a potem kolejnym podjazdem-mordercą z Koconia do Przełęczy Anula. Ze stówką w nogach i po 3 tysiącach przewyższeń mogłem uznać dzień za owocnie spędzony ;) Nie ma, że boli ;)
Mądrości z lasu :))))) © k4r3l

Pokaż trasę GPS

Head Control System, czyli zespół (projekt?) jednej płyty - "Murder Nature". Dla fanów Tool, Katatonia czy Faith No More ;)



Trasa wymyślona i zaplanowana przez Kubę. Wolne w piątek i hajda na trasę. Nie obyło się bez kilku wpadek logistycznych, jak np. kilometrowy odcinek przełajowy między polami (ale za to widokowy;). W Brzesku niestety nie ma knajpy przy browarze, ale niedaleko jest restauracja Pawilon (klimaty PSS Społem, wystrój rodem z prl, tv ustawione na PoloTV, radio łapie tylko rozgłośnię z Torunia, ale bardzo miła obsługa;), gdzie w cieniu drzew można się było napić chłodnego Okocimia i zjeść dobry, niedrogi obiad. W drodze powrotnej Kubę dopadł kryzys i ratował się paroma krótkimi drzemkami na przystankach. Ja z kolei nie wziąłem lampki (poranna myśl: "nie biorę, bo przecież najpóźniej na 22 będę w domu"). W progu domu zameldowałem się o 00:36 :DDD Całą drogę w ciemnościach udało się jechać bezpiecznie dzięki halogenowi Kuby. A końcówkę od Międzybrodzia przejechałem z odpaloną diodą w telefonie ;) Temperatury wahały się między 14 a 30 stopni, po drodze nie brakowało górek (praktycznie co chwila znak sygnalizujący większy podjazd). Asfalty od naprawdę dziurawych po niemalże pokryte jedwabiem :))), po których jechało się kompletnie bez wysiłku. To była rzeźnia!

ps. Życiówka pobita po raz kolejny w tym roku. Ciągle bez 300 :DDDD


Poranne widoczki ;) © k4r3l


Lanckorona zawsze spoko ;) © k4r3l


Dobczyce - piękny zalew, ale NIE dla rowerów na koronie zapory :/ © k4r3l


Cel osiągnięty - Browar Okocim ;) © k4r3l


Browar w Brzesku, ale w sąsiedztwie Okocimia ;) © k4r3l


Widok z koryta... rzeki ;) © k4r3l

Pchamy, pchamy, czyli miejscowość rodzinna Rafała Majki ;) © k4r3l


Taką szosą to ja mogę zjeżdżać ;) © k4r3l


Nie chciała siedzieć w foteliku :))) © k4r3l

Pokaż trasę GPS

Czekam na kasetę z tym albumem. Zespół nazywa się Blaze of Perdition i gra klasyczną polską smołę potocznie black metalem zwaną. Kilka lat wstecz uczestniczyli w wypadku samochodowym, w którym zginął gitarzysta Wojtek, a wokalista Paweł doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu i został przykuty do wózka... Abstrachując od ówczesnych ziejących nienawiścią i odznaczających się skrajną głupotą komentarzy typu: "spotkała ich kara boska za te bluźnierstwa" (tak, były takie, zapewne od gorliwych katolików) zespołowi udało się podnieść niczym Fenix z popiołów czego efektem jest płyta "Near Death Revelations" nawiązująca do tych tragicznych wydarzeń i ich bezpośrednich następstw. Jak widać chłopaki się raczej nie nawrócili ;)


Zamiast iść na piwo do baru jak człowiek normalny, to się mi zamarzyło takie górskie, w schronisku ;) Pojechalim z Kubą eksplorując po drodze lokalne ścieżki, czyli klasyczny przykład butowania i chaszczingu, a że wszystko mokre od deszczu to wiadomo, że długo na efekty czekać nie trzeba było. Kuba łapie się na tym, że jedzie bez... licznika ;) Wracamy do miejsca gdzie go grawitacja sprowadziła na glebę i przeczesujemy wysoką trawę - bezskutecznie.


Pod ciężarem chmur ;) © k4r3l

Wpadam na pomysł fotoweryfikacji :D, wszak focić lubimy, prawie tak samo jak jeździć ;) I faktycznie, ze zdjęć wynikało, że to nie mogło być to miejsce, bo po tym odcinku licznik jeszcze na kierownicy był ;) Jeszcze chwila wracania się po swoich śladach i w końcu udaje się znaleźć zgubę. Jest już późno, ale browara nie odpuszczamy :D


Singielki wydeptane przez zwierzynę ;) © k4r3l

Przemoczeni dojeżdżamy do schroniska, turystów brak, ale najważniejsze, że piwo jeszcze leją ;) Powrót ciężki, ale ogólnie mimo kompletnego przemoczenia i basenu w butach jechało się nienajgorzej. Konkretne upodlenie zaliczone. Hampel zapowietrzony - dziwna sprawa, bo przed sezonem robiłem serwis i od tej pory nie jeździłem tak dużo. Pewnie oring jakiś do wymiany...


Okocim lany, bo dziś lało od samego początku ;) © k4r3l

Pokaż trasę GPS

Ostatnio słuchane - Naumachia (Polska). "Analogowy" kawałek na cyfrowej płycie ;)


Nawet nie dziwiłem się tym mijanym po drodze grupkom kolarzy, którzy obrali kierunek przeciwny do naszego - góry przyciągają, ale nawet takim "góralom" jak my zdarza się czasem odstępstwo od reguły. Szybki przelot do Babic i meeting z Tomkiem przy podzamkowym skansenie - dziś tylko on był dysponowany, a szkoda, bo liczyliśmy na większą grupkę jaworznickich reprezentantów ;)


Wypas ;) © k4r3l

Dziś było dużo dobrej jakości asfaltów ;) © k4r3l

Ale zdarzały się i takie obrazki ;) © k4r3l

Tutaj myślenie nawigacyjne kompletnie mi się wyłączyło - oddałem się rowerowaniu ustalając swoją lokalizację dopiero przy bardziej charakterystycznych miejscach. A tych dziś nie brakowało, o czym nasz przewodnik zawsze w kilku, niekoniecznie nadających się do publikacji, słowach informował ;)

Pustynia Błędowska jest OK :) © k4r3l

Znowu zamek, znowu ruina - wiało nudą ;) © k4r3l

Jurajskie miejscówki są bardzo urokliwe - kątem oka zerkaliśmy także w las, gdzie wiły się zachęcająco wyglądające single, ale dziś miała być tylko szosa. No właśnie, miała... Odcinki przełajowe czy jak ten wybitnie górski (od zamku w Pieskowej Skale) dały się we znaki 25mm continentalom nabitym do 6.5 bara ;)


Skała :) © k4r3l

Rowerowo i zamkowo ;) © k4r3l

Ruiny jak to ruiny - robią wrażenie, choć nie wszędzie da się dotrzeć na szosie, niekiedy było koniecznie prowadzenie, innym razem odpuszczaliśmy, ale Kuba dzielnie na góralu wjeżdżał wszędzie (m.in. Smoleń(sk) czy ostatni na trasie Tenczynek) - szacun!


Przełaje ;) © k4r3l

Szosa MTB - prawie jak w Beskidach ;) © k4r3l

Świetne wrażenie robiła także Pustynia Błędowska, chociaż tamtejszy krajobraz coraz bardziej zielony. Majaczące na horyzoncie zabudowania np. Dąbrowy Górniczej prezentowały się zacnie. To również był ciekawy punkt trasy a zwłaszcza informacja naszego przewodnika (tak na marginesie strasznie wulgarny typ, nie polecam;) o tym, że można tam zrobić niezłe rowerowe safari. Słowem: jeździłbym ;)


Bruki też były ;) © k4r3l

Zamek Tenczn :) © k4r3l

Rozdzieliliśmy się tradycyjnie w Babicach i pomknęliśmy z Kubą na Wadowice. Tam krótki i ostatni już popas we Frydrychowicach. Nie smakowało już nic - pepsi be, banany bez smaku, jabłka ohydne, ice-tea po minucie zamieniająca się w ciepły rosół ;) A jeść i pić trzeba! ;) W Andrychowie podejmuję decyzję - robię atak na życiówkę. Poprzedni rekord to pamiętna wyprawa do Zakopca z zacną ekipą sprzed dwóch lat - najwyższy czas to poprawić. Zwłaszcza, że szosa zobowiązuje ;) Zegnam się z Kubą i jadę po kilka dodatkowych km'ów.


Nocna Targanica - ktoś naprawił znak ;) © k4r3l

W Roczynach kurs na Porąbkę, lecę przez Kobiernicę na zaporę. Tam pierwsze krople deszczu i błyski w oddali. A tu jeszcze trzeba wrócić przez... Wielką (i mroczną o tej porze;) Puszczę, na końcu której czeka... Przełęcz Targanicka. Świetny wypad krajoznawczy, dzięki za towarzystwo i przewodnictwo, życiówka pobita, a na 300 jeszcze przyjdzie czas, ale bez napinki - ultrasem nie jestem ;)

Pokaż trasę GPS

Ukrainsko-rosyjska kolaboracja (duet) , czyli porozumienie ponad podziałami w postaci projektu Dan Deagh Wealcan. Dla fanów eksperymentalnego rocka.


Jak już się wyjść z Krzychem na rower to zawsze się kończy tak samo - przegadane :D No ale raz na ruski (tfu, tfu;) rok człowiek widzi typa, to tak musi być ;) Pętelka na totalnym lajcie, bez żadnych ataków na KOMy :D

ps.3 tysie pykły, a tu jak na złość odcisk na stopie i problemy z paznokciem (standard) - może do nd się poprawi :) Kuracja piwna mode: ON :)

Pokaż trasę GPS

Trochę modnego grania jeszcze nikomu krzywdy nie wyrządziło ;) Zasłyszane u Artura Orzecha w niedzielnej audycji "Zaraz Wracam".

Ależ się trafiło zawodnikom tegoroczne Trophy - patelnia i pustynia, chociaż szlaki nie wszędzie były suche, o czym sami się przekonaliśmy jadąc fragmentami drugiego etapu - rysiankowego. Jako, że koszulka Finiszera z 2013 roku jeszcze mi nie wyblakła mogłem z czystym sumieniem jechać sobie tą epicką trasę bez numerka, bez spiny, z tak długą przerwą na piwo, jak tylko chciałem :)

Miłe złego początki :) © k4r3l

Gdzieś przed Prusowem :) © k4r3l

50km dojazdówka do Milówki (Kubę zgarniam z bp w Żywcu) i tankowanie przy lewiatanie w oczekiwaniu na Marka, który wyjechał z Cieszyna :) Kierunek Boracza - miało być bezpośrednio, czyli zielonym, ale ostatecznie wylądowaliśmy na... szczycie Prusowa - bezszlakowym, poleconym przez lokalesów, podjazdem, na którym korby trzeszczały. Oczywiście tym, co wjeżdżali, ja sobie kawałek prowadziłem, nie jestem masochistą :D

W dół z Boraczej ;) © k4r3l

Początek trawersu dnia ;) © k4r3l

Na Boraczej popas i znowu w dół, tym razem szlak czarny, bardzo przyjemny (korzonkowa sekcja w lesie) acz krótki :/ Po zjeździe kolejny podjazd drogą ppoż, krótki zjazd i chwila rozkminy. Garmin Marka i nasze papierowe mapy znalazły fajną opcję przedostania się na zielony szlak pod Rysianką. Trawers okazał się strzałem w dziesiątkę i do szlaku dojechaliśmy w siodle mając dodatkowo orgazmatyczne widoki.

Tak, tam sobie pojedziemy :) © k4r3l

Dookoła góry - tak można kręcić ;) © k4r3l

Tu trafiliśmy na oznaczenia Trophy, wykrzykniki mówiły jedno - leciał tędy zjazd z Rysianki, jednak biada temu, kto zapatrzyłby się na okazały widok z niego się rozpościerający - chwila nieuwagi na kamienistym podłożu i gleba murowana. Pamiętam, że 2 lata temu na Trophy sprowadzałem większość, dziś, na szczęście, szliśmy w górę...

Typowa beskidzka sceneria ;) © k4r3l

Przyczaiłem się niczym fotograf bikelife.pl ;) © k4r3l

Na Rysiance dłuższa przerwa i po chwili pierwszy fun'owy zjazd - niebieski do Złatnej. Szlak-esencja - kilkukilometrowy singiel trawersujący zbocza Rysianki z początkową sekcją korzenną z kilkoma liniami do wyboru! Poezja!

Tędy zjeżdżali 'Trofofcy' ;) © k4r3l

Ciśniem, bo uśniem ;) © k4r3l

Nie zjeżdżamy do końca tylko w pewnym momencie odbijamy na szeroką drogę w prawu i kierujemy się z powrotem na... Lipowską. Po co? Ano po to, żeby uzupełnić płyny (dzięki za piwo Marek;) ale najważniejsze, żeby zjechać szlakiem nr 2 - zielonym na Boraczą - esencja MTB po raz kolejny i obowiązkowy punkt programu w Beskidzie Żywieckim. Na pewno ciekawszy zjazd niż ta bezsensowna rąbanka z Rysianki, którą leciało Trophy, tylko bez widoczków...

Niebieski do Złatnej ;) © k4r3l

Po wymagającym singlu w lesie pora na odkrytą sekcję - czysty fun! © k4r3l

Z Boraczej powrót do cywilizacji szlakiem niebieskim w kierunku Rajczy - ale on niestety dupy nie urywa - jest zwyczajnie nudny (szeroki, z kilkoma sekcjami rąbankowymi) i na koniec funduje nam jeszcze trochę metrów w górę :D

A na koniec typowa kamerdolnia beskidzka ;) © k4r3l

Kabanos smakował, a potem się wziął za palce ;) © k4r3l

No siema, mam 8 m-cy i jestem malutkim szczeniaczkiem ;) © k4r3l

Z Rajczy jedziemy jeszcze asfaltami do Milówki by uzupełnić braki żywnościowe w lewiatanie. Człowiek megaprzegrzany a tu jeszcze trzeba wracać pisiont km do domu :) Pierwszy raz rezygnujemy z pkp, co okazało się nawet dobrym wyborem. Marek jedzie bonusowo Kamesznicę - a kto zna ten podjazd, to wie, że tam lekko nie ma. Epicki Beskid Żywiecki odhaczony - pora na jego drugą część czyli Raczę i Rycerzową. Trzeba korzystać póki dni długie ;)

Pokaż trasę GPS