Ja pierdziele, Devin to geniusz! To nic, że co druga jego piosenka miałaby szansę w Eurowizji, hehe. Gość ma nieziemski talent do tworzenia wyjątkowych, epickich, przejmujących i chwytliwych utworów. Takich jak chociażby ten:


Tytuł nawiązuje do ostatniego arcydzieła free rideowej kinomatografii - "Where The Trail Ends". Oczywiście moja jazda ma z tymi wycznynowcami niewiele wspólnego, ale łączy nas zamiłowanie do dzikiej przyrody, odludnych miejsc i dwóch kółek. Tym razem postanowiłem eksplorować Beskid Mały z nieco innej perspektywy. Owszem, na tradycyjnych, oznakowanych szlakach gościłem często, ale nie odpuszczałem okazji zjechania w nieznane.

W objeciach bestyji :) © k4r3l

Tym sposobem po zaliczeniu celu numer 1, czyli Jaworzyny postanowiłem wrócić tą samą drogą (czyli szlakiem niebieskim) i rozpocząć zjazd w kierunku Żaru (szlak czerwony). Tuż przez Kiczorą (to ten szczyt, z którego można sfocić Żar z góry) zjechałem w boczną dróżkę. Wyryte na drzewie scyzorykiem słowa "Wlk. Puszcza" zwiastowały zawitanie do znajomego rejonu.

Główny cel wycieczki - Jaworzyna :) © k4r3l

Tutaj -> TO po co przyjechałem ;)

Zjazd ciągnął się w nieskończoność, czasami trasa potrafiła zaskoczyć (raz o mało co nie wypadłem przez kierownicę, innym razem musiałem skapitulować i sprowadzić rower po kamerdolcach). Asfaltową Wielką Puszczę znam jak własną kieszeń, więc wiedziałem w momencie wyjechania na drogę gdzie jestem, nie chciałem jednak drugi raz męczyć się na asfalcie. Odbiłem w pierwszą lepszą dróżkę pod górę, trochę kluczyłem, wróciłem i wybrałem kolejny wariant, który doprowadził mnie do miejsca wczorajszego pobytu - skoczyłem lekkim wypychem na... Trzonce.

Zpowrotem na czerwonym :) © k4r3l

Stacja meteo z widokiem na Jaworzynę - tam byłem :) © k4r3l

Tym sposobem miałem okazję pokonać ten odcinek zielonego szlaku w przeciwną stronę niż ostatnio. Przy okazji natrafiłem na jakąś starą, ale chyba wciąż czynną stację meteo (duży maszt z biało-czerwoną flagą, wysoka antena oraz kilka czujników wiatru). Dobry trip, duuuużo podjazdów w terenie, a na dokładkę boskie widoki z czerwonego szlaku za Kocierzem - Babia, Pilsko... ośnieżone Tatry!

Będzie, że się powtarzam, ale uwielbiam ten widoczek (dziś Żar i Skrzyczne jak na dłoni:) © k4r3l

HZ: 28% - 0:58:08
FZ: 24% - 0:48:26
PZ: 37% - 1:15:14

Pokaż trasę GPS

Wrzuciłbym nutkę, która mi dzisiaj towarzyszyła, ale nie chcę siać popłochu wśród odwiedzającej to miejsce gawiedzi, więc zapodam po prostu pieprzonego hiciora Filter. Już bardziej melodyjnie się nie da! A spróbujcie tylko napisać, że Wam się nie podobało :)


Sobota, wreszcie można wyjechać o jakiejś rozsądnej porze. Tym razem bez czasowej napinki, nacieszyć się terenem i widokami ze szlaków. Dawno nie było mnie na Trzonce, a to miejscówka bardzo malownicza (w linii prostej mamy z tego szczytu widok m.in. na Żar i Skrzyczne).

Mordercza ścianka z Jawornicą w tle :) © k4r3l

Zacząłem więc od jazdy w kierunku Przełęczy Targanickiej, jednak przy pętli autobusowej odbiłem w prawo. Tam to jest dopiero asfaltowa ścianka! Miałem wrażenie, że o wiele bardziej stroma niż na samą przełęcz.

Po chwili już jesteśmy na zielonym szlaku... © k4r3l

Dalej zielonym, na którym spotkałem kilku turystów, jeden z nich polecił mi źródełko przy kapliczce. Z początku nie skojarzyłem miejsca i dopiero po czasie dotarło do mnie, że przecież doskonale je znam. Skorzystałem ze "świętej wody" mając w uszach nieświęty death metal, hehe.

A trzeba Wam wiedzieć, że szlak jest zacny :) © k4r3l

Ten szlak ma potencjał, mimo iż generalnie przypomina niewinną szutróweczkę, to na podjazdach potrafi z człowieka wycisnąć siódme poty. Głównie za sprawą dość technicznych fragmentów usłanych kamieniem maści wszelakiej.

O czym zaświadczyć mogą widoki takie jak ten... © k4r3l

Widoki z Trzonki i polanki chwilę dalej to po prostu majstersztyk. Mnie dodatkowo trafiła się ciekawa gra świateł, mógłbym tam siedzieć i siedzieć, ale nie mogłem. Zjazd do Wielkiej Puszczy jak zwykle ekstremalny, jedna noga wypięta, rower znosi do wypłukanego przez wodę żlebu. Teraz już wiecie po co mi takie opony-baniaczki:)

i ten :) © k4r3l

Asfaltem przez Wielką Puszczę lajtowo, tym razem postanowiłem wypróbować -> wariant uphillowy na Kocierz, który na swojej stronie proponował Michał Książkiewicz, czyli znany wszystkim uphillowcom - Genetyk. Jego wariant bardzo mi przypadł do gustu - jedziemy niby drogą zwózkową, ale dość sprawnie nabieramy wysokości, 10-15m w górę, wypłaszczenie i tak dalej. Wyjeżdżamy na czerwonym szlaku minutę od ośrodka na Kocierzu.

Na koniec jeszcze fotka dla tych, których dziwią opony 2.2 ;) © k4r3l

Zjazd zielonym nieco szybszy niż ostatnie z racji tego, że pora wczesna i stosunkowo jeszcze jasno. Tuż po schowaniu roweru z lunęło jak z cebra;) Fajnie jest być znowu na szlaku. Forma na podjazdach jest, teraz pora na technikę.

Dwie zacne panoramki, -> jedna zacniejsza od -> drugiej.

HZ: 27% - 0:36:58
FZ: 27% - 0:37:23
PZ: 39% - 0:53:53

Pokaż trasę GPS

Wyjazdy ostatnio jakieś takie krótkie, więc i nutka będzie krótka. A że trasa dość intensywna, to też i dźwięki intensywne będą;) Fajnie zmontowany klip, polecam jednak posłuchać i pooglądać jak faktycznie wypadają na żywo! Blood Red Shoes - 2 osoby i tyle hałasu, hehe.

Start mniej więcej o tej samej porze, co wczoraj. Ale za to czas uphillu w terenie zdecydowanie lepszy (21:48 a więc 3 minuty poprawione - udało się pokonać jeden z podjazdów, na których wczoraj skapitulowałem), choć frajda z samej jazdy jakby mniejsza - nic dziwnego, jesień za progiem:/ Ale jesień oprócz standardowych rzeczy, na które narzekamy (szybko zapadający zmrok, deszczowa aura, niska temperatura) niesie ze sobą dużo pozytywów (rześkie powietrze, kapitalne barwy, świetny klimat). Najważniejsze, żeby minusy nie przesłoniły Wam plusów, a nie jak w "Misiu", na odwrót :) I tego się trzymajmy :)

Jeszcze Cie podjadę, fragmencie ty! ;) © k4r3l

HZ: 27% - 0:23:58
FZ: 22% - 0:19:33
PZ: 36% - 0:31:19

Pokaż trasę GPS

Odkryte przypadkiem, uwielbiam takie niespodzianki. Japoński grind rock pełen progresywnych i psychodelicznych elementów charakterystycznych dla niezwykle barwnych lat 60tych. Większość odpadnie po zasłyszeniu kilku "rzygających" wokali, ale na wszystkich, którzy wytrwają pierwsze 3 minuty czeka prawdziwa uczta:)


Na początek trochę cyferek: 3,7km podjazd zielonym szlakiem, 185m w pionie, i jak na razie fatalny czas: 25,28. Tak w skrócie wygląda uphill MTB na Kocierz. Świetna baza treningowa, choć od ostatniego razu (a było to rok temu jak tam byłem) szlak odrobinę się zmienił. Dużo na nim gałęzi i luźnych kamieni, a po ostatnich opadach doszło do tego wszystkiego błoto. Niestety, nie obyło się bez podprowadzania roweru...

Na Przełęczy Targanickiej... :) © k4r3l

Zjazd po zmroku z włączoną lampką, więc raczej bez szaleństw, byle zjechać w całości;)

Powrót po własnym śladzie, żeby trochę nabić wertykalnych metrów. Coś czuję, że od dzisiaj to będzie mój chleb powszedni, hehe.

Początek terenu i w las! ;) © k4r3l

HZ: 24% - 0:20:33
FZ: 19% - 0:16:07
PZ: 47% - 0:39:40

Pokaż trasę GPS

Czasami mam problem z dodaniem odpowiedniej muzyki, bo tej dobrej jest naprawdę cała masa i co chwila ukazują się świetne krążki. Tym razem będzie absolutna nowość, najnowszy album Devina Townsenda. Posłuchajcie tylko jaki wspaniały, wręcz baśniowy klimat tworzy jego wyczesany wokal w duecie, z jak zwykle zjawiskową, barwą Anekke. Dwa najlepsze na tę chwilę głosy w muzyce rockowej!


-> MisterDry czyli Bartek skrzyknął swoich ziomków (-> Piksel oraz -> Outsider) i wczesnym rankiem opuścili Częstochowę i przyjechali w zakosztować trochę Beskidu Małego. Miało być jak najwięcej terenu, więc wybór padł na zielony szlak wiodący przez Gancarz w kierunku Leskowca. Ostrzegałem ich przed jednym ostrym podejściem właśnie pod sam Gancarz, ale w rzeczywistości było ich w sumie z 3-4 (bardziej lajtowe).

Gancarz - pierwsze wspólne foto po morderczym wypychu :) © k4r3l

To co zastaliśmy pod Gancarzem ostro siadło nam na psychę, ale humory nie odpuszczały. Szlak z wąskiej rynny, którą jako tako zawsze dało się wleźć na szczyt zmienił się w dwumetrową autostradę o chyba jeszcze większym nachyleniu niż wcześniej. Luźne kamienie i tony błota nie ułatwiały wspinaczki. To oczywiście efekt zwózki drzewa:/

Co można inego robić przy mapie?:) © k4r3l

Między Gancarzem a Groniem JPII zaliczam mini-glebkę z powodu nie wypięcia się z SPD. Co ciekawe na podjeździe, więc większych strat, oprócz dziury w kolanie, brak. Ale "klątwa Leskowca" podtrzymana, hehe. Pod schroniskiem tłumy, kiełbaska się piecze, dzieci z oazy tańczą i śpiewają, a my udajemy się do budki z zimnym, lanym browcem. W takich okolicznościach smakuje wybornie, tylko jakby ciężej wsiąść na rower i ruszyć ;)

Główny organizator tej beskidzkiej wyrypy - MisterDry ;) © k4r3l

Na Leskowcu widoki raczej marne, ale nie zrażeni tym rozpoczynamy zjazd czerwonym w kierunku Łamanej Skały. Chłopaki z Częstochowy ostro wymiatają, nie wiem czy to wina ich karbonowych cudeniek czy też może doświadczenia i techniki. Pewnie jednego i drugiego, ale tak czy inaczej szacun. Ja z kolei wreszcie mogę robić podjazdy na młynku, co znacznie wpłynęło na płynność pokonywania wzniesień.

Burza mózgów, czyli namierzanie Groty Komonieckiego:) © k4r3l

W okolicach Smrekowicy chłopakom zachciało się poszukać Groty Komonieckiego. Szkoda, że jeszcze nikt tego należycie nie oznakował. My musieliśmy skapitulować, zadowoliliśmy się jedynie odnalezieniem źródełka, gdzie uzupełniłem wodę (nawet smaczna;)

Pamiątkowe foto na "Anuli", czyli moment przed wjazdem na kultowy zielony :) © k4r3l

Zielony w kierunku Łysiny to poezja. Pisałem to wielokrotnie, napiszę raz jeszcze: to najlepszy szlak w Beskidzie Małym! Po drodze w okolicy Gibasów Gronia zaliczamy epizod serwisowy. Outsider łapie kapcia (sądząc po dziurce winny był jakiś kolec). Po drodze mijaliśmy naprawdę sporo ludzi, zawsze pełna kulturka, ale dopiero jakaś młoda matka z dzieckiem w nosidełku widząc nas zaczęła coś tam brąchać o PIESZYM szlaku. Nie wiem, ale dla mnie były to zawsze szlaki TURYSTCZNE. Nieważne.

Chłopaki cisną pod górkę, a kto robi zdjęcie?:) © k4r3l

Na Ścieszków Groniu rozsiadamy się na polance "pod drewnianym aniołem", czyli tej z najpiękniejszym widokiem w okolicy;) Anioł od ostatniego czasu teleportował się na słup energetyczny, szkoda, bo teraz dziwnie to wygląda. Chłopaki widać, że zadowolone, pogoda dopisuje. Niestety, ja się muszę zbierać, bo mam sprawę do załatwienia. Zostawiam ich pod czujnym okiem -> Jakubiszona (pisałem, że on też z nami jechał od początku?:) Mają w planach podjazd na Kocierz i potem jeszcze Potrójną i Jawornicę.

W takich okolicznościach przyszło nam urządzić popas:) © k4r3l

Wypad zaliczam do megaudanych, pomijajac to błoto, w które pakowaliśmy się przy każdej nadażającej się okazji i straty w sprzęcie (usyfiony napęd, zgubiona moja niezawodna, 14letnia tylna lampka - kto bieże lampkę w góry?). Stuprocentowe MTB, w prawdziwych, górskich warunkach, a nie takie jakieś na ścieżkach wysypanych żwirkiem. Dzięki za wypad chłopaki.

Na koniec dwie zacne panoramki: -> widok z przełęczy Anula oraz -> panorama spod Wielkiego Gibasów Gronia.

HZ: 20% - 1:13:4135
FZ: 28% - 1:45:18
PZ: 40% - 2:30:24

Pokaż trasę GPS

Świetny dzień to i nuta mega-pozytywna:) Kanadyjczyk Devin Townsend w duecie z Anneke. I niech mi ktoś powie, że przy tej nucie mu nóżka nie podaje, hehe. Kawałek nosi tytuł "Hyperdrive", prawie jak system Shimano, hehe.


Dzisiejszą wycieczkę sponsoruje cyferka "3". No bo tak, były 3 uphille, 3 fajne spotkania no i tytułowa Trójka, a więc moje ulubione radio na Podbeskidziu. Ale po kolei, zacząłem klasycznie, byle się dostać do Bielska, gdzie byłem umówiony z dobrym kumplem na atak na Magurkę. W międzyczasie w Porąbce postanowiłem przekazać ostro napierającemu bikerowi bikestatową przypinkę. Jakie było moje zdziwienie gdy okazało się, że gość ma tu konto:) Był to Pete, z którym nie tak dawno jak wczoraj jeszcze korespondowałem, hehe. Świat jest cholernie mały, nic dziwnego, że chcą skolonizować czerwoną planetę:) Chłop cisnął na Zwardoń (ok.70km w jedną stronę) - szacun, mam nadzieję, że burze Cię ominęły:)

Główne danie na drugim planie :) © k4r3l

Zasłużony postój na Przegibku :) © k4r3l

Z Khronosem ruszamy spod CPNu w Straconce i bocznymi dróżkami wzdłuż Białki kręcimy w stronę Wilkowic. Pod Magurką rewolucji retencyjnej ciąg dalszy. Zapora nabiera kształtów, choć to będzie naprawdę niewielki zbiornik, jednak interesująco zlokalizowany. Podjazd pod Magurkę poszedł całkiem sprawnie, między 25 a 30 minut, więc nie najgorzej. Już na podjeździe zaczyna grzmieć - mam deja vu, bo ostatnio jak tamtędy jechałem też mnie ścigała burza.

Szykuje się fajna atrakcja pod Magurką :) © k4r3l

W cieniu molocha na szczycie:) © k4r3l

Na szczycie niespodzianka - wóz transmisyjny Polskiego Radia, więc zagajam czy nie są przypadkowo z Trójki. Bingo! No i od słowa do słowa udało się załapać na antenę, hehe. Co prawda nic o bikestats nie wspomniałem, nie miałem też okazji nikogo pozdrowić, ale przynajmniej żadnej głupoty nie palnąłem:) Mój debiut radiowy można odsłuchać pod tym linkiem: http://www.polskieradio.pl/120/2067/Artykul/593494 (audycja "Dolina Wapienicy"). I tym o to sposobem stałem się właścicielem trójkowego kubka oraz miałem niepowtarzalną okazję by poznać ludzi Trójki - Pawła Drozda i człowieka realizującego transmisję, niestety z natłoku wrażeń nazwisko mi umknęło, hehe.

Trójkowo-uphill'owo, czyli red. Paweł Drozd i ja :) © k4r3l

... i piana na 3 palce :) © k4r3l

Kubek oczywiście w momencie został ochrzczony złocistym, zimnym Żywcem za jedyne 7 skromnych polskich złotych. Posiedzieliśmy chwilę przy schronisku, ludzi bardzo mało. Przegonił nas dopiero chłodniejszy podmuch wiatru i krople deszczu. Wybraliśmy wariant terenowy, czyli narciarski na Przegibek. Szło mi biorąc pod uwagę zupełnie nieterenowe opony, tak sobie. No i asekuracji sporo, bo jazda w terenie w SPD to jeszcze nie mój poziom wtajemniczenia, hehe.

Burza nad Skrzycznym:) © k4r3l

Świetny narciarski :) © k4r3l

Na Przegibku po BigMilku i rozjeżdżamy się. Miałem jechać przez Wielką Puszczę ale nad Porąbką wisiały granatowo-czarne chmury, więc wybrałem dłuższą trasę, przez Przełęcz Kocierską (zapowiedź poszła w eter, więc nie miałem wyjścia, hehe). Kocierz podjechana bardzo sprawnie, to chyba ten natłok wrażeń dodał człowiekowi potrzebnego kopa. I tyle. Spodziewałem się fajnego dnia, ale nie aż tak;)

Postój pod Żarem - jesteś następny do podjechania:) © k4r3l

Nowy sport ekstremalny pod Kocierzem :) © k4r3l

HZ: 26% - 1:06:39
FZ: 15% - 0:40:17
PZ: 45% - 2:00:53

Andrus rządzi! Czy to jako konferansjer (ot chociażby wczorajsza gala Srebrnych Ust), czy to w "Spadkobiercach", jednak najlepiej wychodzi mu pisanie utworów muzycznych. Ot takich jak ten:


Szybki przegląd wycieczek znajomych - pacze: Funio znowu ostro brykał po okolicy, a ja nie mogę trzasnąć marnej czydziechy... :) Masakra jakie chłop ma końskie zdrowie. Musze go też zapytać, gdzie kupuje czas, bo ja mam akurat deficyt:) Pojechałem sobie na swoją treningową górkę czyli Kocierz. Na szczycie świetny klimat: bezchmurne, gwiaździste niebo a w oddali w dolinie światła miasteczka. Dobry chill! Zjazd jak to zjazd - powiem tyle: wciąż piździ i nie ma się co podniecać kilkustopniowym ociepleniem.

W tle majaczą światła miasteczka Andrychów :) © k4r3l

Kocierski lans :) © k4r3l

Mam pytanie. Czy jak jest Wam zimno na zjazdach to nucicie/podśpiewujecie sobie pod nosem, żeby się zagrzać? Ja się dzisiaj spostrzegłem, że tak. Coś a la nawalony Luciano Pavarotti z tekstem w stylu: "oooOOOOooo ku....waaaaaaaa, zaj...iscie zimonoooOOO" itp. :) Tu mała podpowiedź - żeby się przełamać wokalnie wskazana kominiara tudzież, jak w moim przypadku, buff na gębie:) Zmrok również jest wówczas naszym sprzymierzeńcem.

Wtf?:) © k4r3l

Zdjęcie poniższe przestawia artefakty tuningowe. Oczywiście wizualnie tuningowe, chociaż jakby się zastanowić, to jednak nie do końca;) Jak znajdę chwilę, to wymienię, co by lans był w nowym sezonie odpowiedni:)

Żółte ponoć też szybkie :) © k4r3l

HZ: 14% - 0:09:44
FZ: 18% - 0:12:24
PZ: 64% - 0:44:44

Pokaż trasę GPS

Mastodon to zespół nieprzeciętny, wybitny, klasowy! Ostatnia płytka, tak jak i poprzednie, pokazują w pełni potencjał tych post-metalowych wywrotowców. Tutaj w kawałku zdecydowanie najbardziej łagodnym, z lekkim tylko pazurem. Na numer można oddać swój głos, gdyż znajduje się on w poczekalni Listy Przebojów Programu III Polskiego Radia. Ja już zagłosowałem, pora na Ciebie :)


Kolejna bajeczna niedziela. Na zegarze jedenasta, pogoda po wyklarowaniu jest wymarzona do kręcenia, a ja siedzę już godzinę nad mapą i kombinuję jak tu ugryźć Beskid Mały. Praktycznie wszystko w ostatnich tygodniach objeździłem. Zostały tylko szlaki kończące się na jakiejś głównej drodze, bądź też takie oznaczające dłuższy spacer z rowerem na plecach. Wybrałem wariant pośredni i zważywszy, że nie chciałem dzisiaj za dużo kręcić - stosunkowo krótki:)

Na Przełęczy Targanickiej :) © k4r3l

Na Kocierzu już przygotowani na zimę :) © k4r3l

Postanowiłem zrobić w odwrotnym kierunku kilka szlaków i tym sposobem dostac się na jeden z najbardziej atrakcyjnych widokowo szczytów w Beskidzie Małym - Potrójną. Zaczęło się konkretnie od asfaltowego uphillu na przełęcz Beskid Targanicki - po wypluciu płuc ruszyłem dalej zielonym w stronę Kocierza. Co tu dużo mówić - ten szlak ma jeden jedyny słuszny kierunek. I nie był to ten wariant, który mnie dziś czekał. Ale dużo prowadzenia nie było. Na tym odcinku, co mnie zaskoczyło, całkiem sporo turystów z kijami, psami, dziećmi...

Lagodniejszy fragment czerwonego w stronę Potrójnej :) © k4r3l

Polanka niedaleko Potrójnej - można nacieszyć oczy :) © k4r3l

Jednak prawdziwe oblężenie przeżywał szlak czerwony prowadzący od Kocierza na Potrójną. Momentami czułem się jak na jakiejś marketowej wyprzedaży :) Ale to z prostego względu - docierając na Przełęcz Kocierską samochodem nie trzeba się zbytnio namęczyć, żeby dojść na Potrójną. Co innego rowerem:) Zwłaszcza jesienią, kiedy to gruba warstwa liści skutecznie utrudnia podjeżdżanie. Ten odcinek także należy pokonywać w stronę przeciwną, czyli jedziemy od Leskowca w stronę Kocierza, a nie na odwrót:)

W stronę Leskowca i Gancarza :) © k4r3l

W stronę Skrzycznego, Żaru i Hrobaczej :) © k4r3l

No ale uparłem się i zrobiłem to w rewersie. O prawidłowym kierunku przypomniał mi mijany na szlaku rowerzysta, który oczywiście popylał sobie leciutko w dół podczas gdy ja walczyłem z upierdliwościami terenu. Na Potrójnej jak zwykle przy niedzieli całkiem sporo grupek turystów. Oddalam się nieco od tego zgiełku i już w ciszy i spokoju podziwiam rozległą panoramę: Leskowiec, Babia Góra, leciutko zarysowane za nią Tatry, Pilsko, Gibasów Groń, Skrzyczne, Żar, Hrobaczą Łąkę - poezja!

Na żółtym szlaku naprawdę żółto :) © k4r3l

Jawornicki krzyż na pamiątkę tragicznej śmierci andrychowskich narciarzy na Babiej Górze. © k4r3l

Zjazd do Targanic zapomnianym już żółtym szlakiem przez Jawornicę. Mniej więcej po jakichś 3 km zaczyna się ostra jazda w dół. Momentami trzeba sprowadzać - takiego skupiska liści i kamieni przy jednoczesnej stromiźnie dawno nie widziałem. Uff, na dole można odetchnąć. Szlak oczywiście fajny jeżeli chodzi o szybkość dotarcia do cywilizacji, ale przyjemności z jazdy nim nie ma praktycznie żadnej. Zresztą wszystko widać na poniższym profilu;)

HZ: 29% - 0:40:17
FZ: 23% - 0:31:45
PZ: 43% - 0:59:00

Pokaż trasę GPS

Dziś na tapecie Lecznica Stałych Doznań - młoda kapela z Wrocławia, która sobie tak sprytnie żongluje stylami uzyskując w efekcie całkiem niezłe rozwiązania:) A przy okazji myślę, że kawałek wpisuje się w jeszcze obowiązującą stylistykę halloween'ową :) Polecam kupno tej płytki, zwłaszcza, że dochód ze sprzedaży jest przeznaczony na zbożny cel :) Obiecuję, że i ja stanę się nabywcą, jak tylko finanse wyjdą na prostą :)


Z rana krótka wizyta na cmentarzu w celu zapalenia lampek. W domu piekielnie ostry makaron z pomidorami i czosnkiem - idealne połączenie na tę porę roku - daje kopa i dodatkowo chroni organizm przed różnymi dziadostwami :) Początek tradycyjnie asfaltowy i mocno interwałowy w celu dotarcia do Rzyk, skąd udaję się na Leskowiec (922m n.p.m.), tym razem poprawnym wariantem, w 95% faktycznie nadającym się do jazdy. Przed samym szczytem mijam sztuk kilka zjeżdżających i kulturalnie witających się enduraków - nieźle sobie folgują na tych luźnych kamieniach :) Na górze krótki popas, żółtym szlakiem od strony Targoszowa podjeżdża chłopak z dziewczyną (także na fullach), kilka osób się wygrzewa w południowym słońcu - generalnie mocno rowerowa okolica się zrobiła....

Droga przez malowniczą wioskę Rzyki:) © k4r3l

Pierwsze widoczki z nowego podjazdu :) © k4r3l

Dziwna warstwa chmur - front czy pieron jakiś :) © k4r3l

Zjazd czerwonym to reminiscencja ostatniego wypadu z chłopakami z Bikestats. Z tym, że wówczas wspinaliśmy się tamtędy na Leskowiec - teraz postanowiłem zjechać sobie, bo z tego co zapamiętałem, szlak jest zacny:) I faktycznie, jeden z bardziej urozmaiconych zjazdów z tego szczytu. Dalej miałem wątpliwości czy przejechać całe pasmo Grupy Żurawicy czy też skrócić i od razu jechać na Śleszowice. Jako że słońce było wysoko wybrałem dłuższy wariant, oczywiście terenowy :) Gdzieś w połowie na zjeździe widząc swój wyprzedzający mnie nietypowy cień przełykam nerwowo ślinę i zatrzymuję się. Z podsiodłówki zwisa sobie luźna dętka... A więc o kluczach i spinkach mogę już zapomnieć. Wracam się kawałek do miejsca gdzie słyszałem metaliczny odgłos, ale wydawało mi się wtedy, że to kamień odbił się od ramy. Chwilę chodzę w tym miejscu ze wzrokiem wpatrzonym w podłoże - udaje się znaleźć tylko skuwacz - dobrze, że go miałem osobno :)

Widokówka z zielonego szlaku - z tamtych górek zjechałem:) © k4r3l

Dalej na zielonym - widok na Beskid Żywiecki :) © k4r3l

A tak wyglądają Śleszowice z czarnego szlaku :) © k4r3l

Pasmo Żurawnicy jest niezwykle malownicze, szlak wiedzie zarówno przez widokowe polany, między domostwami, jak i przez gęsty las. Zjeżdżalność tego wszystkiego jest spokojnie na poziomie 99% - są odcinki nieco bardziej błotniste, rozjeżdżone przez ciężki sprzęt, ale ogólnie jedzie się super! Po dotarciu do głównej drogi w Zembrzycach kieruję się asfaltem przez Tarnawę Dolną do Śleszowic, skąd mam zaplanowany kolejny uphill na Groń JP II. Tym razem kombinacją szlaków czarnego i niebieskiego. Czarny jest kapitalny, głównie trawiasty o niewielkim nachyleniu, ale leśne OSy również się zdarzają. Niebieski to już wyższy szczebel - ale również całość oprócz może 100m wypychu podjeżdżalna z młynka. Przy schronisku już pustawo, ostatni snikers i szpula w dół.

Tutaj musiałem się zatrzymać (Leskowiec / Rzyki) © k4r3l

Niesamowita paleta barw z widokiem na polankę "za" Leskowcem :) © k4r3l

Mua :) © k4r3l

Jestem pod wrażeniem tego jak ta pora roku upiększyła wszystkie góry dookoła - dzisiejszy dzień był jednym z najpiękniejszych i najcieplejszych ostatnio. Szkoda tylko, że już taki krótki ale i tak nie spodziewałem się tyle wykręcić, zwłaszcza, że wyjechałem dopiero przed 11. Ponoć taka pogoda ma się utrzymać jeszcze przez co najmniej dwa weekendy - a więc zapraszam w Beskid Mały i okoliczne pasma :)
Pokaż trasę GPS

HZ: 17% - 0:52:36
FZ: 21% - 1:02:51
PZ: 60% - 2:59:45

Nowy sezon "Misfits" już czai sie za rogiem - macie jeszcze szanse, aby nadrobić zaległości (2 sezony po 6 odcinków - co to dla was:) A ja sobie dalej słucham w ramach odpoczynku od metalowego łomotu soundtracku z tego kapitalnego serialu, wypełnionego po brzegi niebanalną muzyką. Dziś takie sobie melancholijno-schizoidalne klimaty, jesiennie :)


Trip bez jakiegoś większego pomysłu - głównie po okolicy, a przy okazji przetestować szlaki przeze mnie jeszcze nie sprawdzane. Zacząłem od rzucającej o wschodzie cień na Andrychów Pańskiej Góry - i już na podjeździe złapałem zadyszkę:) Ogólnie miejsce jest bardzo fajne, przykładowo dla zaczynających przygodę z xc/mtb. Jazda po dywanie z liści oraz ukrytych pod nimi korzonkach daje wiele frajdy. Zielonym szlakiem udałem się dalej w kierunku Gancarza, ale żeby nie było tak klasycznie postanowiłem objechać jeden stromy podjazd w Zagórniku wyglądającym zachęcająco trawersem. Ten niestety wyprowadził mnie w pole, ale trzeba przyznać, że był to kapitalny odcinek. Jednak zyskaną wysokość niepotrzebnie straciłem - ale jechało się bosko ;)

Dolinki w objęciach Beskidu Małego :) © k4r3l

W tym miejscu rozpoczął się wypych żółtym szlakiem, który docelowo dochodzi do pierwotnie zaplanowanego zielonego. Ogólnie w górę nie było łatwo, ale jakby ktoś miał rower z pełnym zawieszeniem, mógłby sobie po tych wszystkich korzeniach pohasać zjeżdżając w przeciwnym kierunku.. W międzyczasie zrodził się w głowie plan - jadę na Leskowiec - to co, że drugi raz z rzędu:) Z tego szczytu jest kilka fajnych opcji zjazdowych, więc czemu nie. Oczywiście wypych pod Gancarz zaliczono - dziś w sumie uzbierało się ok 3 kwadransów samego podchodzenia - nie ma lekko:)

Wymagające korzonki na zielonym :) © k4r3l

Na szczycie spotykam ok. 50cio letniego bajkera z Choczni. Gość mnie zadziwia swoimi opowieściami o zdobywaniu Krowiarek i innych równie odległych miejscówek. A jeździ na podobnej budżetówce jak ja - Kellysie Salamandrze kupionym jak się okazuje w moim mieście za na posezonowej wyprzedaży za 900PLN. Jak widać do zdobywania kilometrów wcale nie potrzeba super sprzętu. Pogadaliśmy na Gancarzu jakąś chwilę i ruszyliśmy w stronę Leskowca. Facet całkiem nieźle podjeżdżał - praktycznie wszystko zrobiliśmy w siodle nie licząc kilku kamienisto-korzonkowych fragmentów skutecznie wybijających z rytmu.

Tym razem widok z Leskowca w kierunku zbiornika Świnna Poręba :) © k4r3l

Pod schroniskiem spora grupka turystów, w tym rowerzystów (także na full'ach) - widać, że to mekka miłośników dwóch kółek. Fajnie:) Na szczycie już luźniej - jak zwykle chwila na refleksje w towarzystwie niezbyt dziś widokowej panoramy i pora na powrót. Pożegnałem się kulturalnie i pognałem w kierunku żółtego szlaku prowadzącego do Gorzenia. Jeszcze tędy nie jechałem i przyznam, że żadna to rewelacja choć po drodze atrakcji nie brakuje (olbrzymie głazy zatopione częściowo w ziemi, po wielgachne skały w okolicach szczytu o słusznej nazwie Kamień). Ale to tyle - zjazdowo trochę się wymęczyłem głównie za sprawą sporej ilości luźnych kamyczków skrytych pod cienką warstwą liści i o mały włos a zaliczyłbym niezbyt przyjemne OTB - w porę się wyratowałem :)

Atrakcje na szlaku zjazdowym - tu: jeden z głazów :) © k4r3l

Atrakcji c.d. - zespół olbrzymich skał, ponoć wspinaczkowych:) © k4r3l

Po wyjeździe na asfalt udałem się czarnym szlakiem w kierunku Wadowic by tam znaleźć czerwony szlak rowerowy. Udało się, jednak przez słabe oznaczenia lub też moje roztargnienie gubię go i ląduję w... Kaczynie :) Niech to szlag :) Ale, ale przypominam sobie o żółtym szlaku, który przecina tę malutką miejscowość i może zaprowadzić mnie do domu. Znalezienie go nie było takie trudne, pododobnie jak początek podjazdu. Kilkaset metrów dalej trzeba było już skapitulować - ten odcinek miał dość spore nachylenie. Ale to tyle z niespodzianek - reszta tego szlaku nadawała się do pokonania go w siodle.

Powrót w promieniach szybko zachodzącego po zmianie czasu słońca :) © k4r3l

Pomimo czasem niezbyt trafionych wyborów (kilka upierdliwych wypychów;) to jestem zadowolony - pozytywne zmęczenie to jest jednak to :) Najbliższa okolica pokazała pazur - zresztą ponad 4h jazdy i zaledwie 50 przejechanych kilometrów mówi samo za siebie :) No i co najważniejsze - aura iście jesienna, a do tego słonecznie, ciepło - wszędzie dookoła kolory tożsame ze szlakami, którymi się poruszałem. Przypadek? :)
Pokaż trasę GPS